Italië / Frankrijk
Drama / Horror
116 minuten

geregisseerd door Pier Paolo Pasolini
met Paolo Bonacelli, Giorgio Cataldi, Umberto Paolo Quintavalle, Aldo Valletti, Caterina Boratto

De film is gebaseerd op het boek Les Cent Vingt Journées de Sodome (1785) van de FransmanMarkies de Sade. 

Salò was bedoeld als eerste deel uit een filmtrilogie, de Trilogy of Death. Deze moest volgen op Pasolini`s eerder verschenen Trilogy of Life (Il decameron, I racconti di Canterbury en Il fiore delle mille e una notte). Salò kreeg echter nooit een vervolg, omdat Pasolini een paar maanden na het afmaken van de film werd vermoord.

Salò mag in de meeste Europese landen vanwege het gruwelijke karakter niet vertoond worden aan mensen jonger dan achttien jaar. In Italië zelf werd de film verboden, evenals in Finland, Noorwegen, Australië en Nieuw-Zeeland.

Italië tijdens de Tweede Wereldoorlog. Plaats van handeling: een afgelegen landhuis aan het Gardameer. Een hertog, een bankier, een politicus en een geestelijke laten negen jongens en negen meisjes bijeenbrengen. Terwijl drie courtisanes scabreuze verhalen vertellen ter inspiratie, vergrijpen de mannen zich op allerlei manieren aan de gevangenen. Een scala van sadistische en scatologische perversiteiten passeert de revue, uitmondend in een gruwelijke moordpartij waarbij de achttien jongens en meisjes worden doodgemarteld, terwijl de mannen om beurten met een verrekijker toekijken.

Een filmmaker die niet gauw vergeten zou moeten worden in de filmbusiness en helaas doen veel mensen dat wel. Meeste mensen vinden deze film ook te ziek, nergens op slaan en zou verbannen moeten worden. Ik vind dat niet eerlijk want hier zie je namelijk erg goed het gestoorde van de mens naar bovenkomen en hoe ver we kunnen gaan om nog een beetje verwend te raken met onze lusten. 

Meestal word horror zo neergezet dat mensen het nog aankunnen en er met plezier naar kunnen kijken. Lekker spannend en al, maar na de film pakt het je niet meer en vergeet je het gauw weer. Deze film daarentegen pakt je wel zeker, puur omdat de horror en geweld zo word neergezet dat je gewoon weet dat zulke dingen gebeuren en gebeurd zijn. Wij mensen zijn gewoon ziek in onze kop en als dat eenmaal loskomt krijg je dus dit effect wat Pasolini wilt laten zien.

De film is ziekelijk maar zeker wel interessant en belangrijk in je film opvoeding. Horror en geweld is niet altijd leuk voor een gezellig filmavondje mensen. Pasolini kan niet bij iedereen de boodschap over brengen met deze film, maar ik begreep wel wat zijn visie was. Fascisme en dictatuur komen sterk over. Het is zijn visie en daar moet je je maar overheen zetten. En nogmaals hij is vermoord vlak na de opening van deze film en die moord is nog steeds niet opgelost. Dat zeg maar weer wat over de mens toch?

Een laatste visie van een niet te vergeten regisseur.

Salò, or the 120 Days of Sodom (1957) - Official Trailer

Great Movie Themes 2: Salo or 120 Days Of Sodom by Ennio Morricone

Kijk ook deze voor het controversiele:
I stand Alone (1998) Seul Contre Tous