A Separation (2011) Jodaeiye Nader az Simin, Nader and Simin
Iran
Drama
123 minuten
geregisseerd door Asghar Farhadi
met Leila Hatami, Peyman Moadi, Shahab Hosseini, Babak Karimi, Kimia Hosseini, Sareh Bayat, Sarina Farhadi, Merila Zare'i, Ali-Asghar Shahbazi, Shirin Yazdanbakhsh
Een scheiding tussen twee mensen gebeurt tegenwoordig steeds vaker, maar waar het eigenlijk maar weinig gebeurt is in Iran.
Als het daar gebeurt word je als man en als vrouw meteen anders bekeken door de samenleving.
Hoe?
Kijk maar naar de film.
De vrouw van Nader wil samen met hem en hun dochter Termeh Iran verlaten.
Ze heeft alles al geregeld en staat erop om in het buitenland een nieuw leven te beginnen.
Nader heeft echter zijn bedenkingen.
Hij is bezorgd over zijn demente vader en hij wil hem niet aan zijn lot overlaten.
Hij besluit daarom dat het gezin thuis moet blijven.
Zijn vrouw Simin is het hier niet mee eens en weigert nog langer met hem samen te wonen.
Ze vertrekt naar haar moeder en laat Nader en Termeh alleen achter.
Nader kan maar moeilijk met deze nieuwe situatie omgaan en huurt een jonge vrouw in om op zijn zieke vader te passen.
Hij weet alleen niet dat zijn nieuwe hulp niet alleen zwanger is, maar ook zonder de toestemming van haar man werkt...
Nader komt al snel terecht in een web van leugens, manipulatie en confrontaties.
Jij bent de jury...
Ik kijk eigenlijk maar weinig Iraanse cinema.
Ik kijk ze alleen maar als ze iets winnen qua prijzen of internationaal bekend worden.
De acteurs ken ik dus verder ook niet uit de films.
En de regisseur alleen van naam.
Ik kan nu al zeggen dat ik dat jammer vind, en binnenkort maar eens de rest gaat kijken van de Iraanse cinema, want de film was in één woord geweldig.
De regisseur Asghar Farhady blijkt geobsedeerd te zijn de jury te spelen in zijn films en dat zie je.
Meteen in begin zitten we eigenlijk in de rechtzaal en proberen we er met de familie er samen uit te komen.
Het acteren is gewoon niet meer acteren, het is net alsof we een echte familie volgen, maar dat komt ook door het enorm goed geschreven script.
Sowieso als we de screenplay mogen geloven, is dit allemaal al een keer echt gebeurt en mogen we het publiek nu dus allemaal meemaken.
Geen één schrijver kan dit alles bij elkaar zomaar verzinnen.
Nou ben ik zelf geen Iraan en weet dus ook niks van de cultuur helaas, de Iraanse mensen zullen wel heel wat anders kijken naar deze film dan wij.
Maar ik was de hele film geboeid aan het kijken en kon niet meer wegkijken.
Deze Iraanse regisseur staat zeker op mijn favoriete lijstje van regisseurs en ik kan niet wachten op de volgende.
Het is gewoon de waarheid...
Duncan Vidioot Meijeing
Een scheiding van een andere cultuur...
Kijk ook deze
Le passé (2013)