Rocky Balboa (2006)

Verenigde Staten
Drama / Sport
102 minuten

geregisseerd door Sylvester Stallone
met Sylvester Stallone, Burt Young, Antonio Tarver, Talia Shire, Milo Ventimiglia, Tony Burton, Geraldine Hughes, Mike Tyson, Pedro Lovell, A. J. Benza, Lou DiBella, Michael Buffer

Wie de naam Rocky Balboa niet kent, heeft echt onder een steen gelegen.
Dit is nog steeds de beste boks franchise wat je kan hebben in de filmwereld.
Het is mooi geschreven door Sly zelf en ook nog eens een goed gevecht.
Daarom is Rocky Balboa een goede afsluiter voor deze vechter...

Rocky Balboa, één van de grootste bokskampioenen in de geschiedenis, heeft al jaren niet meer gebokst, The Italian Stallion, die bekend stond om zijn stalen kaak en zijn wilskracht om te winnen.
Zijn vrouw Adrian is inmiddels overleden en zijn zoon en hij zijn inmiddels uit elkaar gegroeid.
Rocky woont weer in de straten van Philadelphia waarin hij een restaurant runt.
Wanneer ESPN een virtuele match toont tussen hem en de huidige wereldkampioen, Mason Dixon, en belachelijk wordt gemaakt op tv, begint Rocky na te denken. Uiteindelijk wordt hij door de manager van Dixon overgehaald om nog één keer de ring in te gaan...

Sylvester Stallone gooit er zomaar nog even een vijfde sequel tegenaan en je kan echt merken dat Rocky zijn baby is.
En hij brengt hiermee een waardig einde aan het personage dat hem natuurlijk roem bracht (en dit bedoel ik dan zonder de Creed films, en ja, die zijn ook goed).
Sly blijft voor altijd Rocky (en Rambo) en dat zou hij ook altijd te horen krijgen.
En ja, alles komt weer nostalgisch voorbij: de eieren, het bekende thema lied, de training door de straten en trappen van Philadelphia, en Paulie...
Heerlijk!

Rocky heeft al vele belangrijke levenslessen aan ons meegegeven, en ook in dit deel komen ze weer sierlijk langs in de dialogen.
Het was het succes van de eerste Rocky, dus kan het hier ook niet achterwege blijven.
En Stallone laat dat ook gewoon goed merken, want ook in dit deel is hij weer perfect als Rocky.
Tuurlijk waren de delen na deel 1 wel heel wat minder, maar je voelde wel altijd weer mee.
Het uitmelken van de formule was er zeker, maar de tegenstanders in de ring waren wel badass, zoals bijvoorbeeld Mr. T en Dolph Lundgren en laten we ook niet Carl Weathers vergeten.

Maar deel 5 was gewoon niet een goed afgerond verhaaltje, dus daarom kwam Sly met deze aanwaaien.
En ik ben blij dat hij dat gedaan heeft, want dit is gewoon echt een prima afsluiting van een sterke boxer.
We zien hem in zijn kleine restaurant de mooie verhalen vertellen op zijn oude leeftijd en gunnen hem ook echt zijn laatste gevecht, en reken er maar op dat je op de bank mee zit te slaan.

Het is ook zo zielig voor hem dat Adrian niet meer leeft, dus je hebt gewoon nog meer gevoel bij hem, als hij dan bij het kerkhof op het klapstoeltke bij haar graf zit.
Het is moeilijk voor hem om te kiezen of hij weer gaat vechten, maar als hij eenmaal zijn grijze trainingspakje aandoet, en de koelcel ingaat om weer op het vlees te slaan, weet je dat het aan is...

Het meeste van de film zien we dus vooral mooie dialogen langskomen met vrienden, gasten, vriendinnetjes en zoon, maar niet op een vervelende manier en dan ben je bij het gevecht.
Er wordt wel getraind en gevochten, maar niet veel hoor.
Voor mij hoefde het ook niet, en daarom zeg ik nog een keer dat ik het een waardig einde vond van een goed boksende franchise.
Als Sly ervoor gaat, dan gaat hij er ook voor...

Duncan Vidioot Meijering

WE KENNEN ALLEMAAL ZIJN NAAM

67/100

KIJK OOK NAAR: