Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981) Christiane F.
West-Duitsland
Drama
138 minuten
geregisseerd door Uli Edel
met Natja Brunckhorst, Thomas Haustein, David Bowie, Eberhard Auriga, Peggy Bussieck, Lothar Chamski, Rainer Woelk, Uwe Diderich, Jan Georg Effler, Ellen Esser
Het zou heus nog wel ergens in landen te vinden zijn.
Kinderen die hun lichaam verkopen om drugs te kopen.
We laten deze films dan wel op school zien, maar eigenlijk moet elk kind deze film kijken als info.
Schokkend portret van de Berlijnse drugsscene, eind jaren '70.
De 14-jarige Christiane ontmoet in de hippe discotheek Sound de verslaafde Detlev, en raakt langzaam verslaafd aan heroïne.
Naar de dagboek-bekentenissen van de echte Christiane F.
Met muziek (en optreden) van Bowie.
Het plaatje van een bepaalde generatie.
Er zijn vele films die ik gezien heb over drugsverslaving, maar dit is er ééntje die je niet gauw gaat vergeten.
Zo denk je een hele tijd even niet aan deze film, maar echt vergeten ga je hem dus zeker niet, zoveel kracht heeft de film.
We zien echt de donkere en depressieve wereld van de heroine verslaafden.
De kracht van de film is ook wel het casten van totaal onbekende kinderen, want dat werkt erg goed.
Ze acteerden zo natuurlijk, het was soms eng en je dacht echt dat ze aan dat vieze spul zaten.
Daarbij waren de spelers ook echt de leeftijd van het personage wat ze moesten spelen.
Erg gewaagd allemaal.
Wat verder ook nog een goede kracht is aan de film, is het gebruiken van de muziek van David Bowie.
De man heeft goede muziek, maar dat het dan ook nog eens werkt in de film, is geweldig.
De muziek steelt vaak de scenes, wat goed gebeurt, maar niet zoals hier.
Rond de 14 jaar is voor heel veel kids de leeftijd moeilijk, vooral tegenwoordig.
Als ik me alleen voelde, zette ik heerlijk een filmpje op.
Tegenwoordig zijn de mensen die alleen zijn, vaak in een gamewereld of nemen ze afscheid van hun echte wereld, maar rond de tijd van deze film, was het vaak de drugs opzoeken.
Erg bizar allemaal, maar tieners vervelen zich nou eenmaal gauw en willen alles proberen.
Dat maakt de film zo goed.
Tieners willen zo graag ergens bij horen, bij een groep, wat vaak uit de hand kan lopen.
Ik zeg, laat ze deze film zien, die blijft krachtig, zelfs voor nu.
Of zoals de wijze woorden van David Bowie: We can be heroes, just for one day!
Het is dan maar een plaatje van een bepaalde generatie, maar wel ééntje om je wakker te schudden.
Duncan Vidioot Meijering
Dit wil je je kinderen niet mee zien maken
Kijk ook deze docu
Die Jungs vom Bahnhof Zoo(2011)
