Ice Age 5 (2016) Ice Age: Collision Course

Verenigde Staten
Animatie / Avontuur
100 minuten

geregisseerd door Mike Thurmeier en Galen T. Chu
met de stemmen van Denis Leary, John Leguizamo, Ray Romano, Neil deGrasse Tyson, Jessie J, Queen Latifah, Jennifer Lopez, Josh Peck, Simon Pegg, Seann William Scott, Wanda Sykes

Ice Age: Collision Course is een Amerikaanse 3D-animatiefilm uit 2016, geregisseerd door Mike Thurmeier en Galen T. Chu.
Het is de vijfde langspeelfilm in de reeks en het vervolg op Ice Age: Continental Drift uit 2012.
En het heeft een buitenaards tintje plus een komeetdreiging.

Scrat streeft er nog steeds naar om de ongrijpbare eikel te pakken te krijgen.
Dit zorgt ervoor dat hij het universum in gekatapulteerd wordt en per ongeluk een reeks kosmische gebeurtenissen in gang zet die een bedreiging vormen voor de Ice Age wereld.
Om zichzelf te redden moeten Sid, Manny, Diego en de rest van de groep hun huis verlaten om te beginnen aan een zoektocht om de bedreiging te stoppen.
Ze reizen naar exotische nieuwe landen waar ze worden geconfronteerd met een aantal nieuwe kleurrijke figuren.

Toch weer leuk familie plezier.

13 jaar geleden was de eerste film en de groep is nog steeds leuk om naar te kijken, dan doe je als franchise toch wat goed.
Met maar een paar minuten meer, zien we Diego, Sid en Manny in alweer de vijfde film, en de langste van de reeks.
En omdat het de laatste gaat worden, hopen we natuurlijk op een mooi einde in plaats van het einde van de wereld...

Het begint meteen briljant met de gestoorde eekhoorn Scrat die er alles aan doet om zijn eikel te krijgen en te houden.
Daardoor ontstaat zelfs het universum zoals we hem kennen.
Leuk bedacht, en dus eigenlijk een verlenging van de korte film die er toen al was.
Maar niet alleen Scrat zien we weer, want Buck (Simon Pegg) is ook weer terug en is zelfs een beetje de leider deze keer van de groep, die er verder maar matig bij lopen.
We volgen ook meer een zijverhaal van Manny en niet veel van Sid en Diego.
En we krijgen zelfs nog wat nieuwe karakters erbij zoals de dinovogels en een...lama?

Natuurlijk zit er ook een boodschap in de film, en deze keer is dat het latengaan van iets waar je bekend mee bent en het nieuwe omarmen.
Familie en een huwelijk zijn dus het belangrijkst voor de film en gelukkig niet irritant in scenes.
John Debney doet deze keer de muziek en dat doet hij prima.
Hij gooit er zelfs nog een Armageddon muziekje in haha.
En dan niet vergeten Buck's versie van Mozart's Figaro.

Vergeleken met Ice Age uit 2002 is de animatie natuurlijk ook beter geworden, stukken beter zelfs.
Daarbij werkt de 3d dan ook wel mee.
Daardoor komen de details goed naar voren en zijn zelfs de drukke scenes met Buck prima te volgen.

Er gebeurt dus genoeg om de aandacht van de kids erbij te houden, heeft een prima verhaaltje voor een vijfde film waarin elk karakter wel iets komisch doet, alleen had ik wat meer willen lachen en was het flauwe van Sid niet meer zo leuk.
Het is dus net een gemiddelde film geworden met genoeg entertainment.
Wat dan wel leuk was, was dat één klein stapje een enorme ravage kan veroorzaken en dat kan dus alleen in de wereld van Ice Age.
Wel goed dat het de laatste is...

Duncan Vidioot Meijering

We kiss the Ice goodbye!

TIP