The Man Who Knew Infinity (2015)

Verenigd Koninkrijk
Drama
108 minuten

geregisseerd door Matt Brown
met Jeremy Irons, Dev Patel, Toby Jones, Malcolm Sinclair, Raghuvir Joshi, Dhritiman Chatterjee, Stephen Fry, Arundathi Nag, Devika Bhise, Padraic Delaney, Jeremy Northam, San Shella, Richard Cunningham, Thomas Bewley, Anthony Calf

Van zijn tiende jaar af leerde hij zichzelf wiskunde.
Volkomen geïsoleerd van de wiskundige wereld, leidde hij voor zichzelf 100 jaar westerse wiskunde af.
Michio Kaku schrijft in zijn boek Hyperruimte dat de grote tragedie van zijn leven is geweest dat hij zoveel tijd heeft verspild aan het opnieuw ontdekken van bekende wiskunde.
Hij slaagde voor geen enkel schoolexamen en kreeg een onbeduidend baantje in Madras.
Van het karige loon kon hij zichzelf onderhouden en zich wijden aan zijn wiskundige passie.

In 1913 schreef hij brieven aan een drietal Engelse wiskundigen.
Een van hen, Godfrey Harold Hardy, erkende zijn groot wiskundig talent en haalde hem naar Cambridge, waar hij een enorme hoeveelheid wiskundig werk produceerde.
Hij bleef in Engeland tot 1919.
Volgens Richard Askey, hoogleraar wiskunde in Wisconsin, die zijn "Lost Notebook" uit zijn laatste jaar van commentaar voorzag, produceerde hij in zijn laatste levensjaar evenveel als een groot wiskundige in zijn hele leven.

Ramanujan had zijn leven lang een slechte gezondheid.
Hij was een strikte vegetariër en door de Eerste Wereldoorlog die toen woedde was goed vegetarisch voedsel bijna niet te krijgen in Engeland.
In 1917 werd hij ernstig ziek en ten slotte in 1919 werd hem aangeraden naar India terug te keren.
Hem was wel een beurs en hoogleraarschap in het vooruitzicht gesteld aan de universiteit van Madras.
Hij keerde verzwakt terug en kwijnde nog een jaar lang verder waarbij hij zich geheel aan zijn formules wijdde en stierf in 1920 slechts 32 jaar oud.
Toentertijd weet men zijn dood aan tuberculose maar naar tegenwoordig inzicht was het waarschijnlijker dat hij, vooral tijdens zijn Engelse periode, een uiteindelijk fataal tekort aan vitamine B12 had opgebouwd.

Srinivasa Ramanujan Iyengar (Dev Patel) is opgegroeid in de arme omgeving van Madras in India.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt hij toegelaten tot de universiteit van Cambridge waar hij een pionier wordt in wiskundige theorieën onder begeleiding van zijn professor, GH Hardy (Jeremy Irons).

Sympathieke, maar ook spetterende film van één van de grootste wiskundige slimmerik van de wereld.

Voor Albert Einstein was er Srinivasa Ramanujan, een man waar wel een film over gemaakt moest worden.
Deze biografie moest verfilmd worden en ze laten dat dan ook zien over deze zelf aangeleerde wiskunde man.
Het is een emotionele achtbaanrit over een man die te kort heeft geleefd.

Niemand kon begrijpen hoe deze jongen zo kon denken, en dan vooral in die tijd.
De Cambridge universiteit stond voor een groot vraagteken, want hoe kon iemand uit een ander land nou zo slim zijn zonder echt bewijs te laten zien.
Tegenwoordig komen veel biografische films uit, die dan ook goed zijn.
Ook deze weer, de film heeft een hart, maar verder weinig inzicht, dat dan weer wel.
Hier zien we meer de sympathetische blik op zijn leven in de arme wijk waar hij woonde, en zijn rassenkwestie in Engeland en ook nog zijn lange afstand relatie met zijn vrouw.
Dat maakt het wel een prima film, maar ik had zelf persoonlijk meer willen zien van zijn briljante vondsten.
Niet de schuld van de regisseur hoor, want die deed zeker zijn best.
Het is zo mooi om te zien dat mensen die met computers werken nu nog steeds denken aan het werk van Ramanujan.
Zijn wiskunde word nu zelfs gebruikt bij het ontdekken van de reden achter zwarte gaten in het universum, moet je nagaan.

Het is mooi om de verschillen te zien tussen de twee hoofdkarakters, met religie en wiskunde keuzes.
Jeremy Irons is perfect gecast als Hardy en gebruikt zijn eigen verstand, terwijl de goedgekozen Dev Patel God erbij betrekt.
Hun chemie werkt echt uit tot een warm einde, waarbij je wel even moet slikken.
Ik was wel bang dat Dev Patel verkeerd gecast zou worden, omdat hij lang en slungelig is, terwijl juist Ramanujan klein was.
Maar nee, hij speelt het met liefde.

Er zijn gelukkig genoeg mensen, waaronder ik, die nog houden van dit soort verhalen die echt gebeurd zijn.
Het echte verhaal van Ramanujan word hier prima verteld, alleen wel jammer dat ze over Newton en zijn appel van de boom weer iets verzonnen hebben, want de boom was toch echt wel bij zijn moeder thuis en niet bij de Cambridge Universiteit, maar dat zijn de kleine dingetjes...
Goed waargebeurd verhaal over een man met een sterke geest.

Duncan Vidioot Meijering

De man die zeker de moeite waard is voor een film