Nocturnal Animals (2016)

Verenigde Staten
Drama / Thriller
116 minuten

geregisseerd door Tom Ford
met Jake Gyllenhaal, Amy Adams, Michael Shannon, Aaron Taylor-Johnson, Armie Hammer, Isla Fisher, Ellie Bamber, Laura Linney, Karl Glusman, Michael Sheen, Andrea Riseborough, Robert Aramayo, India Salvor Menuez

Vroeger was ik echt een nachtmens en hoefde ik maar weinig te slapen.
Tegenwoordig is dat toch anders, omdat ik qua werk soms wel erg vroeg op moet.
Dus is een beetje slaap wel nodig.
Terwijl ik slapen zo zonde van de tijd vind...

Het is twintig jaar geleden dat Susan Morrow haar eerste echtgenoot, de ongepubliceerde schrijver Edward Sheffield, verliet.
Inmiddels is ze de vrouw van een arts en leidt ze een doodnormaal leven in een buitenwijk.
Op een dag ontvangt ze het manuscript van de eerste roman van haar ex-man.
Laatstgenoemde wil dat Susan het als eerste leest, aangezien zij altijd zijn beste criticus is geweest.
Susan wordt opgezogen in het fictieve leven van Tony Hastings, een wiskundedocent die met zijn familie naar hun zomerhuisje in Maine afreist.
Maar op een gegeven moment krijgt het doodnormale leven van de familie Hastings een vreselijke en gewelddadige wending, waarna Susan zelf gedwongen wordt haar innerlijke duisternis te confronteren en op zoek te gaan naar de angsten die haar eigen toekomst in de weg zitten.

Je bent een gek als je de film niet gaat kijken en hopelijk ook gaat begrijpen met je eigen visie.

Dit is een goed uitziende film geworden, die soms de weg kwijtraakt door twee verhalen te vertellen, maar dat steeds slim weer oplost.
Het koude Los Angeles levensstijl word in een David Lynch mixer gegooid en prima door elkaar gehusseld.
Maar de gekke verhaal vertelling geeft het net dat extra zenuwtje mee.
Die zenuw die normaal vastzit ergens, maar zeker loskomt bij dit verhaal.

Niet iedereen gaat houden van het vage einde, terwijl ik er juist geweldig mijn eigen invulling kon geven.
Iets wat ze vaker bij films mogen doen, heerlijk vind ik dit.
We worden tegenwoordig teveel verwend met teveel ingevulde films, laat deze dat dus niet zijn.
De verschillende stijlen van film worden wel lekker voor je ingevuld.

Het is mooi om een keer weer een echte volwassen film te zien in een Amerikaans sausje.
Zeker ook een film die je nog een keer kan kijken, om te zien of je echt niet iets over het hoofd heb gezien.
De kwaliteit is er zeker.
En de cast speelt allemaal heerlijk naar, vooral die Aaron-Taylor Johnson (de klootzak).

Als je echt van iemand hebt gehouden, gaat dat echt niet weg...

Duncan Vidioot Meijering

IETS OM IN DE NACHT NOG OVER NA TE DENKEN

KIJK OOK NAAR