Ma Vie de Courgette (2016) Mijn Naam Is Courgette, My Life as a Zucchini, My Life as a Courgette

Zwitserland / Frankrijk
Animatie / Familie
66 minuten

geregisseerd door Claude Barras
met de stemmen van Michel Vuillermoz, Paulin Jaccoud, Natacha Koutchoumov, Adrien Barazzone

Ik hou van animatie films.
Vooral als ze er veel moeite voor doen en met veel hart gemaakt is.
Dat kan ik zekers te weten zeggen bij deze film.
Maar is het wel voor kinderen, ik vind het thema namelijk best zwaar.
Misschien is het wel goed kinderen dit uit te leggen via animatie poppetjes.
Mij heeft het in ieder geval gepakt...

Icarus, een 10-jarige jongen, wordt opgevoed door zijn alcoholistische moeder die hem de bijnaam 'mijn courgette' geeft.
Wanneer zij plotseling overlijdt, wordt hij in een tehuis geplaatst.
Aldaar, omringd door andere kinderen die zijn beschadigd door het leven, begint een groots avontuur voor hem.
Vertrouwen, vriendschap en zelfs de liefde ontdekken, 'courgette' durft eindelijk te geloven in een jeugd vol dromen en hoop...

Eén van de verrassingen van 2016 is toch wel deze stop-motion animatie film van Claude Barras (meteen zijn eerste grote film).
De kracht van dit maar zeventig minuten durende film zit in de wisselwerking tussen realiteit en fantasie.
Toch vond ik het voor een kinderfilm wel loodzware en rauwe thema's hebben.
Barras houdt het dan wel licht verteerbaar, het is geen makkelijke kost voor een animatie.
De roman waar de film op gebaseerd is, blijkt zelfs nog dramatischer te zijn!

De poppetjes zijn heel apart geanimeerd, kijk maar bijvoorbeeld naar Courgette zelf.
Blauw haar en pingpongbalogen, een hoofd bijna net zo groot als zijn lichaam.
Het had zo een Tim Burton film kunnen zijn.
Maar waar Burton meestal meer neigt naar fantasie, is deze animatie juist erg realistisch.
De poppetjes zien er dus misschien raar uit, je krijgt er zeker wel empathie voor.
En dat dus in 70 minuutjes.
Je ziet de karakter poppetjes groeien in spel, vertrouwen en hoop terugkrijgen en mooie vriendschappen sluiten.
Barras heeft zelfs de stemmetjes laten inspreken door echte kindjes, die zelfs een beetje mochten improviseren.

Het is Barras gelukt om emotie te laten zien uit klei poppetjes.
De gevoelens worden kenbaar gemaakt en dat zijn er wat, want deze kindjes hebben veel meegemaakt tot aan handtastelijke vaders.
Met veel oog voor detail en engelengeduld is er iets moois gemaakt en daar heb ik grote respect voor.
Eindelijk ook een keer een weeshuis waar juist de kids niet weg willen, en waar er rust is.
Echt poppetjes met een ziel en dat zeg ik niet vaak.

Duncan Vidioot Meijering

ZIJN NAAM GA JE NIET VERGETEN