The Big Sick (2017)

Verenigde Staten
Komedie / Romantiek
119 minuten

geregisseerd door Michael Showalter
met Kumail Nanjiani, Zoe Kazan, Holly Hunter, Ray Romano, Anupam Kher, Bo Burnham, Adeel Akhtar, Zenobia Shroff, Aidy Bryant, Kurt Braunohler, Vella Lovell, Matthew Cardarople, Shenaz Treasurywala, David Alan Grier

Ziek?
Ik?
Haast nooit eigenlijk, soms een beetje verkouden enzo, maar echt ziek.
Nee!
Als je dan soms verhalen hoort van andere mensen, wat die allemaal mankeren, moet ik maar geluk hebben met mezelf...

De in Pakistan geboren Kumail heeft een relatie met een Amerikaanse vrouw, Emily.
Samen moeten ze de verwachtingen zien te overwinnen van zijn familie en hun 1400 jaar oude tradities.
Zijn ouders blijven hem onophoudelijk bestoken met potentiële bruiden voor een gearrangeerd huwelijk.
Kumail probeert zich staande te houden tussen de twee totaal verschillende werelden.

EEN MOOIE FILM OVER COMPLEXITEIT IN RELATIES IN MODERN AMERIKA.

Eindelijk weer eens een originele aanpak in het romantische komedie drama circuit, en dan ook nog eens waargebeurd, en dan ook nog eens gespeeld door de persoon zelf die het als man heeft meegemaakt, namelijk Kumail Nanjiani.
Samen met zijn vrouw hebben ze het frisse script geschreven voor de film.
Heel mooi om te zien dat moderne mensen nog steeds vaak vastzitten in 400 jaar oude familie tradities, wat ze ook heel goed laten zien.
Daar moet de hoofdrolspeler mee omgaan, maar dan ook nog eens met de opeens zieke Emily en daar dan de ouders van, en dat wordt allemaal prima verteld in deze film.

En ook al hebben we te kampen met deze complexe situaties, het wordt allemaal verteld met goedgezochte humor en genade.
We zien de echte humor, wat in het dagelijkse leven ook makkelijk kan gebeuren en dat dan precies in de situatie past.
Er zitten dialogen en vragen in, die zo leuk worden gezegd door de karakters, dat je soms echt goed moet lachen.
Vooral Ray Romano en Holly Hunter weten dat goed te spelen omdat ze niet weten hoe ze om moeten gaan met deze situaties.

De film is een waargebeurd verhaal, maar natuurlijk zijn heel wat momenten meer gedramatiseerd dan dat ze echt waren, maar dat maakt de film juist niet minder.
Net zoals de film 50/50 uit 2011 weten ze gewoon een enorme rotziekte te verwerken in een komische drama film.
Het is erg om deze ziekte te hebben, maar we moeten zeker ook de positieve kanten zien van het leven.
Deze film laat dat allemaal goed zien en daarom vind ik het jammer dat de film niet goed in de bioscopen heeft gedraaid hier in Nederland, dus geef deze romkom klassieker een TV kans, doe het!!!

Duncan Vidioot Meijering

EINDELIJK EEN ROMANTISCHE KOMEDIE WAAR JE NIET ZIEK VAN WORDT

KIJK OOK NAAR: