Pandora (2016) 판도라

Zuid-Korea
Thriller
136 minuten

geregisseerd door Jong-woo Park
met Kim Nam-gil, Kim Ju-hyeon, Kim Myung-min, Moon Jeong-hee, Kim Young-ae, Kim Hye-eun, Jeong Jin-yeong, Lee Geung-young, Kang Sin-il, Kim Dae-myung, Yu Seung-mok, Park Sun-Hee

Oh yes, een nieuwe rampenfilm!
Klinkt misschien heel hard dit, maar ik kan er niks aan doen.
Mensen in benarde situaties hou ik gewoon van!
Deze keer zitten de Zuid-Koreanen in de problemen...

Jae-Hyeok woont met zijn moeder, schoonzus en neefje Min-Jae in een klein Koreaans stadje.
Hij date met Yeon-Joo en werkt in een kerncentrale.
Pyung-Sub werkt daar ook en maakt zich zorgen over de condities daar.
Hij heeft dit meerdere malen gerapporteerd, maar niemand van de overheid is geïnteresseerd.
Dan zorgt een aardbeving in de omgeving ervoor dat er een zeer gevaarlijke situatie in de kerncentrale ontstaat.

Waarom hou ik ervan om een rampenfilm te kijken?
Best een interessante vraag, want er gebeuren verschrikkelijke dingen met de mensen, maar ik vind het leuk om naar te kijken.
Misschien komt het omdat je echt meevoelt met de karakters, want geloof me, dit wil je zelf echt niet meemaken.
We zien de mensen alles doen om te overleven of hun geliefden te redden en dat heeft gewoon wat.
Overleven zit in ons DNA en daarom zitten we bij zulke films ook altijd op het puntje van de stoel.
En dan ook nog die ramp erbij natuurlijk, waarbij weer veel kapot gaat...

Bij Pandora speelt het zich af rond een kerncentrale met allemaal Zuid-Koreanen.
Wel gewaagd met Fukushima nog best om de hoek qua gebeurtenis, maar ja...
Natuurlijk gebeurt er iets met die kerncentrale en dat komt door een aardbeving.
De situatie gaat van kwaad naar erger, en wie zijn daarvan weer de klootzakken, idd, de regering die weer niet wilt luisteren en in alles alleen maar geld zien.

De spanning wordt goed opgebouwd en er is genoeg tijd voor de karakters qua opbouw (ze lijken wel veel op elkaar, dus let wel een beetje op).
We gaan twee uur door een achtbaan van emoties, want de karakters maken wat mee en schreeuwen veel door elkaar heen.
We zien ook niet alleen de kant van de mannen die er alles aan doen om de ramp te voorkomen, maar ook de rest van de familie leden die er alles aan doen om zo ver mogelijk van de ramp verwijderd te zijn.
Het gevoel van schaal komt daardoor goed naar boven, want geloof me, miljoenen mensen kunnen er last van hebben en dat merk je ook.
Visueel is de film ook wel prima.
Voor de rest is het allemaal wel een beetje in te vullen, maar juist de menselijke kant van het verhaal geeft de film net een prima cijfertje.

Duncan Vidioot Meijering

VEEL GESCHREEUW, MAAR WAT ZOU JIJ DOEN IN ZO'N SITUATIE?

65/100
KIJK OOK NAAR: